Με μια διαδρομή που ξεκίνησε εκτός κουζίνας, ο Quentin Lechat κατάφερε μέσα σε λίγα χρόνια να εξελιχθεί σε έναν από τους πιο πολυσυζητημένους pastry chefs της παριζιάνικης γαστρονομικής σκηνής. Σήμερα, ως επικεφαλής της ζαχαροπλαστικής στο πολυτελές Le Royal Monceau – Raffles Paris, φέρνει μια ανάσα φρεσκάδας και δημιουργικής ελευθερίας σε έναν χώρο που αγαπά την παράδοση αλλά διψά για εξέλιξη.
***Επιμέλεια συνέντευξης Λιάνα Μπουκουβάλα
Η καταξίωσή του ήρθε το 2019, όταν απέσπασε το Grand Prix de la Pâtisserie de Paris, επιβεβαιώνοντας ότι ανήκει στην ελίτ των νέων δημιουργών. Από τότε, η υπογραφή του συνοδεύει μερικά από τα πιο ιδιαίτερα επιδόρπια του ξενοδοχείου, όπως η χριστουγεννιάτικη Yule Log, εμπνευσμένη από την εμβληματική είσοδο του Royal Monceau, και η συλλογή σοκολατένιων πασχαλινών αυγών με ιταλικές αναφορές, όπου κυριαρχούν το λεμόνι Αμάλφι και το φιστίκι Μπρόντε. Αν και δεν σκόπευε εξαρχής να γίνει σεφ, σήμερα ο Quentin Lechat επανασυστήνει τη γαλλική pâtisserie με τόλμη, καθαρές γεύσεις και έναν ξεκάθαρο στόχο: να συγκινεί, χωρίς να εντυπωσιάζει επιφανειακά.
Πώς ξεκινήσατε την καριέρα σας στη ζαχαροπλαστική;
Ήρθα στον κόσμο της ζαχαροπλαστικής σχεδόν κατά τύχη. Πήρα πτυχίο λογοτεχνίας και στη συνέχεια ακολούθησα δύο χρόνια σπουδών στη Νομική και τις Πολιτικές Επιστήμες στη Λυών. Κατά τη διάρκεια του δεύτερου έτους, ένας φίλος μου έφυγε για τη Βραζιλία. Όταν τον ρώτησα πώς τα περνάει, μου είπε αμέσως ότι στο περιβάλλον του Erasmus και της διεθνούς φοιτητικής κοινότητας όπου ζούσε, όλοι του ζητούσαν συνέχεια να μαγειρεύει γι’ αυτούς.
Εγώ προσωπικά δεν είχα συνειδητοποιήσει τότε τη φήμη και την αίγλη που έχει η γαλλική γαστρονομία παγκοσμίως. Σκέφτηκα λοιπόν πως θα ήταν ωραίο να κάνω μια καριέρα που να μου επιτρέπει να ταξιδεύω και – γιατί όχι; – κάποια μέρα να ανοίξω τη δική μου επιχείρηση.
Έψαξα λοιπόν και τελικά στράφηκα στη ζαχαροπλαστική, επειδή φημίζεται για την πειθαρχία και την αυστηρότητά της. Το είχα ανάγκη αυτό, παρόλο που προσωπικά προτιμώ τις αλμυρές γεύσεις από τα γλυκά. Κι από την πρώτη στιγμή που φόρεσα την ποδιά και το σακάκι του σεφ και μπήκα στην κουζίνα, ένιωσα ότι αυτή η δουλειά έγινε πάθος. Μπορεί να μπήκα σ’ αυτόν τον κόσμο σχεδόν τυχαία, αλλά παραμένω χάρη στην αγάπη μου γι’ αυτό που κάνω.
Πώς γεννιούνται οι δημιουργίες σας; Τι σας εμπνέει;
Ταξιδεύω πολύ. Για μένα, το ταξίδι δεν σημαίνει απαραίτητα να πας μακριά. Η ανακάλυψη της γαστρονομίας της Λυών ή της Μασσαλίας είναι κι αυτή ένα είδος ταξιδιού. Η έμπνευση βρίσκεται παντού – το μόνο που χρειάζεται είναι περιέργεια.
Για παράδειγμα, στο μενού μου υπάρχει ένα γλυκό που λέγεται Lou Pizadou, το οποίο ανακάλυψα κατά τη διάρκεια μιας διαμονής στην Αρντές. Ήταν καλοκαίρι, με θερμοκρασία γύρω στους 40°C. Μετά από ένα καλό γεύμα, ένας φίλος μου έφερε αυτό το γλυκό: είχε μια γλυκιά βάση, κρέμα αμυγδάλου, κρέμα κάστανου και ένα στρώμα από μαρέγκα με ξηρούς καρπούς. Του είπα: «Τι περιμένεις να κάνουμε μ’ αυτό; Κάνει απίστευτη ζέστη, δεν τρώγεται κάτι τέτοιο τώρα.» Όμως, από περιέργεια το δοκίμασα και κατέληξα να το ερωτευτώ. Έκτοτε το έχω επανερμηνεύσει με το δικό μου τρόπο και το έχω εντάξει στο μενού μας.
Βιβλία, social media, τηλεοπτικές εκπομπές, συζητήσεις… Ο άνθρωπος πρέπει να λειτουργεί σαν σφουγγάρι, να είναι ανοιχτός σε όλα. Από εκεί γεννιέται η πραγματική έμπνευση.
Τι είναι το Tea Time στο ξενοδοχείο και τι μπορούν να περιμένουν οι επισκέπτες από αυτή τη μοναδική εμπειρία;
Η ομάδα μας έχει ιδιαίτερη αδυναμία στο να έρχεται σε άμεση επαφή με τους επισκέπτες. Στο Tea Time, το σερβίρισμα γίνεται απευθείας από τους ζαχαροπλάστες της ομάδας μας. Με αυτόν τον τρόπο, μπορούμε να εκφράσουμε έμπρακτα τη νέα κατεύθυνση που έχει πάρει η ζαχαροπλαστική στο Le Royal Monceau – Raffles Paris.
Εξίσου σημαντικό είναι και το να λαμβάνει κανείς ανατροφοδότηση. Ένας ζαχαροπλάστης χρειάζεται να ξέρει αν μια συγκεκριμένη προσέγγιση ή ένα δημιουργικό twist εκτιμήθηκε από τον κόσμο, να έχει την ευκαιρία να συνομιλήσει με τους επισκέπτες και να κατανοήσει πώς αυτοί αντιλαμβάνονται τη γεύση. Για παράδειγμα, όταν εξηγούμε γιατί αναδεικνύουμε την πικράδα της σοκολάτας ή ποια πρόθεση κρύβεται πίσω από μια συγκεκριμένη τεχνική, αυτό μας βοηθά να συνειδητοποιούμε και τις δικές μας προτιμήσεις ή εμμονές. Και αυτό οδηγεί τελικά σε καλύτερη κατανόηση και αρτιότερη εκτέλεση μιας συνταγής.
Ποια μελλοντικά πρότζεκτ να περιμένουμε από τον Quentin Lechat;
Υπάρχουν φυσικά όλες οι μεγάλες περιστάσεις: Χριστούγεννα, Άγιος Βαλεντίνος, Πάσχα – και φυσικά τα Θεοφάνεια, που είναι για μένα ένα είδος προσωπικής… εμμονής. Και βέβαια υπάρχουν και πολλά άλλα σχέδια που δεν έχουν καν ακόμη σχηματιστεί στο μυαλό μου – κι αυτό είναι, αναμφίβολα, το πιο συναρπαστικό.Τα Θεοφάνεια είναι μία δύσκολη περίσταση για εμένα , γιατί δεν αντέχω να φτιάχνω galettes. Δεν ξέρω γιατί, κάτι με εμποδίζει να συνδεθώ με αυτό το γλυκό. Το ευχάριστο είναι ότι φυσικά δεν δουλεύω μόνος μου. Έχω στην ομάδα μου ανθρώπους εξαιρετικά ικανούς, και φέτος δημιούργησαν μια galette πραγματικά υπέροχη!